Δρόμος ταχείας κυκλοφορίας χωρίς λευκές γραμμές. Πέντε λωρίδες χωρίς όρια.
Ελευθερία. Ή χάος; Μια αίσθηση περίεργη, σαν να είσαι σε πίστα παιδικού καρτ.
Ελευθερία. Ή χάος; Μια αίσθηση περίεργη, σαν να είσαι σε πίστα παιδικού καρτ.
Σου χαρίζεται ελευθερία και δεν ξέρεις τί να την κάνεις.
Σου έρχεται να οδηγήσεις σαν να είσαι μόνος σου στο δρόμο, αλλά δεν το κάνεις. Έχεις συνηθίσει να αυτοελέγχεσαι. Παραμένεις στα νοητά όρια -για το καλό όλων.
Έλα μου όμως που δεν έχουν όλοι αντίστοιχη αντίληψη. Κι ορίζουν τα όρια τα δικά τους, χωρίς να σκέφτονται κανέναν άλλον τριγύρω, άθελά τους ή όχι. Το θέμα είναι πως είτε έτσι είτε αλλιώς, θα πρέπει για ένα διάστημα να βαδίσεις αναλόγως.
Μέχρι να προσπεράσεις.
Σου έρχεται να οδηγήσεις σαν να είσαι μόνος σου στο δρόμο, αλλά δεν το κάνεις. Έχεις συνηθίσει να αυτοελέγχεσαι. Παραμένεις στα νοητά όρια -για το καλό όλων.
Έλα μου όμως που δεν έχουν όλοι αντίστοιχη αντίληψη. Κι ορίζουν τα όρια τα δικά τους, χωρίς να σκέφτονται κανέναν άλλον τριγύρω, άθελά τους ή όχι. Το θέμα είναι πως είτε έτσι είτε αλλιώς, θα πρέπει για ένα διάστημα να βαδίσεις αναλόγως.
Μέχρι να προσπεράσεις.
