"Μην κολλήσεις στις στροφές"

Κάποιοι πάνω στις στροφές φοβούνται και φρενάρουν. Δειλή προσέγγιση, αν όχι λάθος εκτίμηση. Βλέπεις από πριν ότι κάτι πρόκειται να αλλάξει, κόβεις απλά ταχύτητα ενώ αναρωτιέσαι τί θα βρεις μπροστά σου, τί θα σου εμφανιστεί. Πάνω στη στροφή οφείλεις να είσαι αποφασισμένος, δεν υπάρχει γυρισμός τη συγκεκριμένη στιγμή και να θες. Μην κολλήσεις. Τρέξε λίγο παραπάνω για να το νιώσεις, θα σε κρατήσει καλύτερα στο δρόμο. Είναι η δύναμη που σε κρατάει. Τόσο η κεντρομόλος που σε τραβάει να γίνεις ένα με τον κύκλο, όσο και η άλλη, η φυγόκεντρος, που σε κάνει να θες να φύγεις έξω απ' την τροχιά, ν' αλλάξεις δρόμο. Δράση-Αντίδραση-Αλλαγή. Ισορροπία. Μην ξεχνάς ότι μετά τη στροφή έπεται ευθεία. Για όσο.

___________________________________________________________

Κ.Ο.Κ.

Τελευταία νιώθω πως ενώ πατάω με την ίδια δύναμη το δεξί πετάλι, ο κόκκινος δείκτης πηγαίνει ακόμα πιο δεξιά. Στρώνει, λέει, με τον καιρό. Η φάση.

Όσο περισσότερο μαθαίνεις κάτι, τόσο περισσότερο ξεπερνάς και τα όρια του/σου. Και ούτω καθεξής.

Prerequisite

Πριν μάθεις να τρέχεις, φρόντισε να 'χεις μάθει να φρενάρεις.

Μεταβλητές

Τί θα 'ταν ο προορισμός χωρίς το ταξίδι. Αλλά τί θα 'ταν και το ταξίδι χωρίς τις ενδιάμεσες στάσεις.

         

Τρεις μεταβλητές. Είτε τις γνωρίζουμε εξ' αρχής, είτε τις ορίζουμε στη συνέχεια. Κι ίσως και να τις αλλάξ(ζ)ουμε μετέπειτα.

(Τελικά, οι σταθερές ποιές είναι;)

Σαν την οδήγηση κι η ζωή. Οφείλεις να κοιτάς μπροστά αν θες να επιβιώσεις. Χρειάζεται όμως να ρίχνεις και κλεφτές ματιές πίσω, τονίζω κλεφτές, να κρίνεις και να πορεύεσαι. Δεν είναι μόνο το μέλλον που δεν ξέρες τί σου επιφυλάσσει, αλλά και το παρελθόν.

Και βέβαια να μην ξεχνάμε και το μεσαίο πετάλι.

16.10.11 - Δε σκρατς μπλογκ

Μετά από μια …προσπέραση, η επιστροφή στην αρχική σου λωρίδα θέλει προσοχή’ να μπεις γρήγορα μεν αλλά να επιβραδύνεις κιόλας. Αίσθημα ελευθερίας για όσο. Μετά θα αναγκαστείς να συμβαδίσεις ξανά με τους γύρω σου.

27.09.09 - Δε σκρατς μπλογκ

Όλα είναι δρόμος

Η ιδέα υπήρχε. Αφορμές τα καθημερινά μου ταξίδια στην εθνική, αυτή την αγαπημένη. Οι καθημερινές μου αποδράσεις. Κι η απόφαση ήρθε με ένα tweet μου μετά μουσικής: "Αυτά τα δύο 1 // 2 θα τα έκανα mashup & θα το ονόμαζα The Road Is The Truth Is The Road".

Δρόμος κι Αλήθεια, λοιπόν. Προϋποθέσεις κι οι δύο για να προχωρήσεις. (Αυτό δεν είναι ένα από τα ζητούμενα, άλλωστε;) Όλα είναι δρόμος, λέει. Άλλοτε είναι δεδομένα, βρίσκονται πάντα εκεί, στο γνωστό σημείο κι άλλοτε είναι στο χέρι σου, για να τα ορίσεις εσύ τελικά. Όπως και να 'χει όλα είναι δρόμος. Ταξίδι. Εμπειρία. Κι η αλήθεια; Κρύβεται κι αυτή μέσα στις διαδρομές.. Δηλαδή, δεν κρύβεται. Είναι πάντα μπροστά μας, είναι ο δρόμος μας.

Πάνω σ'αυτές τις λευκές γραμμές θα κινείται τούτο το μπλογκ, χωρίς όρια, κι όπου μας βγάλει.